Lon Holzer over privileges

Tijdens een receptie na een lezing sprak ik toevallig met Lon Holzer. Zij is de Vlaamse zorgambassadeur. Haar taak is om richting te geven aan de aantrek en opleiding van zorgkundigen in Vlaanderen. Tijdens het gesprek gaf aan dat ze niet goed inzag hoe een verzorgende in de psychogeriatrie aan dat soort dagelijkse stress kon het hoofd bieden Ik dacht dan dat zulk een stress op het werk vooral niet te combineren was met nog stress thuis met de kinderen.

Zij is ook auteur van het boek "De zeven privileges van de zorg". Daarin viel me vooral de passage op "Hoe contradictorisch het ook klinkt, de grootste opdracht van zorgverleners is om zo weinig mogelijk zorg te verlenen en zo veel mogelijk ruimte te geven aan de zorgvrager om zijn eigen autonomie, alle beperkingen in achte genomen, te behouden." Dit is ook de aanpak welke MOE voorstaat om dit trouwens ook slaat op onze kinderen zelf. En dit geldt al sinds de beginjaren van de mensheid terwijl dit pas de laatste tien duizend jaren zo verwaterd is dat we het niet meer beseffen.

In het boek staat ook de volgende schitterende passage:

Persoonlijk zie ik het eerder dat de "bewoners" zouden leven op het rimte van de MOE zelf, maar het lijkt mij duidelijk dat dit veel eenvoudiger in te richten is dan in de gestelde instellingen.