Voor wie?

Hierbij enkele situaties waarvoor MOE een oplossing kan zijn.

De namen zijn fictief. De details zijn fictief. De situaties zijn vergelijkbaar echt.

Gerda en Kim: alleenstaande moeder en kind
Gerda is secretaresse in een ziekenhuis in de buurt. Kim is acht en gaat naar school. Kim heeft het niet gemakkelijk op school, zowel qua leerstof als qua omgang met de andere kinderen. Gerda heeft het meer dan druk genoeg om Kim van en naar het school te brengen en haar de begeleiden. Er zijn weinig mogelijkheden om met andere kinderen te spelen in de buurt. Buiten contact met moeders aan de schoolpoort zijn er niet veel gelegenheden. Met het inkomen moet krap omgegaan worden. Huren neemt een grote brok uit het budget. Gerda wil haar kind veel meer meegeven. Dit lijkt het maximum te zijn wat kan. Ondertussen staat de tijd niet stil. En wat als Gerda iets overkomt?  Haar familie is sinds jaren eerder vervreemd van haar.

Kay en Karin met twee dochters: nieuw samengesteld gezin
Kay en Karin zijn sinds hun respectievelijke scheiding gaan samenwonen. Karin heeft twee dochters uit het vorig huwelijk. Kay en Karin hebben elkaar op het werk leren kennen. Zij waren beide drukke executives. Zij genieten heel erg van hun relatie. Karin zet haar carriere verder en moet dus veel reizen. Kay blijft thuis en biedt met sukses zijn kunde en expertise aan via online diensten. Zij hebben een goed inkomen. De dochters bereiken hun puberteit. De verschillen in aanpak van de opvoeding worden hierdoor heel duidelijk. Dit brengt veel spanningen met zich mee. Karin wil het beste voor haar kinderen; Kay wil ook zijn best doen doch heeft heel andere opvattingen; Geen van de partners willen niet nog eens "falen" en hierom scheiden.

Loes en Gert met een adolescente zoon: leven met de lange omvaart
Gert is kapitein in de lange omvaart en is maanden weg van huis. Loes is thuis en heeft een part-time in een hobbie winkel dichtbij. De zoon maakt zich klaar om op kot te gaan in de stad van zijn hogeschool. Wanneer Gert thuis is, is het telkens aanpassen geblazen. De part-time komt dan niet echt goed uit. De situatie is erg belastend. Gert is gebiologeerd door de zee van kindsbeen af maar wil ook meer thuis zijn, vooral voor zijn zoon die zich niet goed in zijn vel voelt. In de ogen van Loes is die kans zo goed als verkeken nu de zoon uithuizig zal zijn. Gert heeft niet veel alternatieven aan wal en zeker niet aan die wedde.

Linda en Joris met twee jongens: gezin met zieke ouder
Linda en Joris genieten van een stil geluk met hun twee jongens. Joris heeft echter een zwakke gezondheid en wisselt ziekteverlof af met stempelen en interims. Linda kan niet anders dan zich vastbijten in haar job om zeker te zijn van een inkomen. Zij dromen ervan op een boerderij te wonen en dichter bij de natuur te leven. Zo leven ze zich wel uit tijdens de vakanties. Deze vakanties zijn echter te kort om hen over de rest van het jaar te tillen. Die spanning doet zich meer en meer voelen en de toekomst blijft onzeker.

Karel en Zerren: Een multicultureel koppel
Het was liefde op het eerste zicht. Karel werd advocaat en ging in een bedrijf werken. Zerren was een uitwisselingsstudente internationaal recht uit Griekenland en vond werk in een ander bedrijf. Ze besloten om in België een gezin te starten en bouwden zich een huis met wat landbouwgrond er rond. Zerren werd maar niet zwanger en na enkele jaren testen en behandelingen gaven de artsen hen niet veel hoop meer. Ze waren er het hart van in. Hun droom om jaar na jaar de grond te verder te herwerken in een steeds intensere permacultuur en dat te kunnen delen met hun kinderen terwijl die opgroeide leek verder af dan ooit.

Pieter met vier kinderen: Een alleenstaande vader
Pieter kwam alleen te staan met vier jonge kinderen. Het kondigde zich jaren voorheen aan als bij Carla, de moeder, kanker werd vastgesteld. Pieter was bus chauffeur. Carla kon stilletjes aan haar job als lerares niet meer aan. Zij besloten een hondenpension open te houden zodat Pieter mee thuis kon blijven en instaan voor het huishouden wanneer Carla weer eens in het ziekenhuis lag of er onder door zat door de reeksen van zware behandelingen. Toen ze overleed zat het gezin aan de grond. De kinderen liepen er wat verwaarloosd bij. Pieter was verward en begon zich terug te trekken uit de maatschappij. Hij stond al maanden achter op de huur van het huis en moest noodgedwongen zoeken naar iets goedkoper en dus het hondenpension laten varen. Als taxichauffeur kon hij het regelen om de kinderen van en naar de school te doen doch het gewicht van het gezin kon hij duidelijk niet meer aan.

Chris: een alleenstaande grootmoeder
Chris is sinds een vijftal jaren weduwe. Haar vier kinderen zijn sinds langer, één voor één, het nest uitgevlogen. In die gezinnen waar het welkom was nam Chris een stuk routine van de opvang van de kleinkinderen op zich. Zo stelde ze zich beschikbaar op en speelde ze met hen of hielp met hun huiswerk. Zo hadden zij een erg hechte band met hun grootmoeder. Naarmate de kleinkinderen groter werden waren er minder van deze gelegenheden en Chris vond steeds meer tijd om zich verder uit te leven in haar knutselen en andere artistieke activiteiten. De genegenheid van buren en vrienden maakte dat zij zich niet echt meer alleen voelde dan ze zelf wilde. Zij mistte echter wel dat dagelijkse familiale leven en het plezier haar kunsten en kunde met de kleinkinderen te kunnen delen.

Lorie en Jen: twee samenwonende oudere zussen
Lorie en Jen zijn twee zusters die na het overlijden van hun respectievelijke partner en het uitvliegen van hun kinderen samen zijn gaan wonen. Vermits ze nog erg kranig waren startten ze hun eigen bedrijvigheid. Eerst fokten ze kalkoenen. Daarna verdeelden ze authentieke tapijten uit het midden-oosten die ze aankochtten tijdens hun reizen al daar. Beide waren geboren vertellers en hun manier van naar de wereld te kijken was heel aanstekelijk. Alleen veranderden meer en meer huizen uit hun buurt van eigenaar en verloren ze stelstelmatig een vriendenkring. Zo stonden klaar om ook hun huis aan een makelaar te verkopen en een leefgemeenschap te vervoegen, liefst één met veel kinderen waar ze nog lang aan konden vertellen.

Kristof: een alleenstaande met pensioen
Kristof was al lang weduwnaar en de paar kinderen die hij sindsdien alleen had groot gebracht waren uit  het nest gevlogen. Tot aan zijn pensioen kon hij zich nog uitleven in zijn werk. Daarna probeerde hij behulpzaam te zijn in de buurt. Hij hield vooral van het onderhoud van tuinen van oudere dames die niet meer bij machte waren om hun eigen tuin te onderhouden. Zo kon hij er iets van maken dat toch een stukje van hem was. Met de jaren verkleinde die kring van dames maar voelde hij dat hij nog energie te over had. De eenzaamheid begon ook aan hem te vreten.